|
"عزيزم
قلب من رو به تو پرواز می کند
مرا ببخش ! از اين جرم بزرگ که دوستی است و جنايت ها به مکافات آن رخ می دهد چشم بپوشان ؟ اگر به تو «عزيزم» خطاب کرده ام ، تعجب نکن . خيلي ها هستند که با قلبشان مثل آب يا آتش رفتار می کنند . عارضات زمان ، آن ها را نمی گذارد که از قلبشان اطلاع داشته باشند و هر اراده ی طبيعی را در خودشان خاموش می سازند.
اما من غير از آن ها و همه ی مردم هستم . هر چه تصادف و سرنوشت و طبيعت به من داده ، به قلبم بخشيده ام . و حالا می خواهم قلب سمج و ناشناس خود را از انزوای خود به طرف تو پرتاب کنم و اين خيال مدت ها است که ذهن مرا تسخير کرده است
می خواهم رنگ سرخی شده ، روی گونه های تو جا بگيرم يا رنگ سياهی شده ، روی زلف تو بنشينم
من يک کوه نشين غير اهلی ، يک نويسنده ی گمنام هستم که همه چيز من با ديگران مخالف و تمام اراده ی من با خيال دهقانی تو ، که بره و مرغ نگاهداری می کني متناسب است
بزرگ تر از تصور تو و بهتر از احساس مردم هستم ، به تو خواهم گفت چطور . اما هيهات که بخت من و بيگانگی من با دنيا ، اميد نوازش تو را به من نمی دهد ، آن جا در اعماق تاريکی وحشتناک ، خيال و گذشته است که من سرنوشت نامساعد خود را تماشا می کنم
| 